Προχωρησα
πηρα μαζι μου
τα πιο σημαντικα
το μυαλο
και το σωμα μου
τα υπολοιπα
θαμμενα σε καποιο μερος μου
οταν αγριευουν
βγαινουν και χυμανε
χωρις ερωτηση
και χωρις αναστολη
στην συνεχεια
απεκτησα καινουρια αντικειμενα "ποθου"
και εμμονης
διοτι ο εμμονικος ανθρωπος
αλλιως δεν μπορει να ζησει
χτιζει κι απ το μηδεν
αφοβα τον φοβο
το πισω
απαγορευεται
δια "νο(υ)μου"
περιμενω την δεσμη φωτος σου
που θα σταθει περηφανη
σε καθε ενα μου βλεφαρο
να γινω ονειρευμενη
ταξιδιωτισα
να μαζευουμε τις φραουλες
και ν αγγαλιαζομαστε
με κοκκινα χερια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου